Της μοναξιάς τα τρένα

Στίχοι: Γιάννης Καλπούζος
Μουσική: Γιάννης Σαββιδάκης
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Σαββιδάκης

Όλοι για σένα λένε μα εγώ σωπαίνω
στέκει φρουρός ο πόνος
και δε μιλώ και ψάχνω μες στη νύχτα
για το χαμένο της αγκαλιάς σου θησαυρό
Τώρα ποτέ τα βράδια το φως δεν κλείνω
έτσι μπορώ κι αντέχω την ερημιά
και ό,τι πάω ν' αρχίσω μισό τ' αφήνω
σαν την μισή μου την καρδιά

Με πήρανε της μοναξιάς τα τρένα
και να γυρίσω δεν μπορώ
γιατί 'ναι η αγάπη σου για μένα
το πιο γλυκό μου όνειρο

Όλοι μου λεν να φύγω ν' αλλάξω σπίτι
κι έτσι θα ξεχάσω κάποια στιγμή
μα εγώ κρατάω κλεισμένο και το φεγγίτη
το άρωμά σου μη χαθεί

Δέκα Μάγισσες

Στης καρδιάς στους διαδρόμους
στης ανατολής τους δρόμους
μ' έμαθες να περπατώ

Και ζωγράφισα τη νύχτα
στο κορμί σου και την ήπια
πιο πολύ να ζαλιστώ

Δέκα μάγισσες τα δάχτυλά σου
δυο φωτιές τα χείλη τα γλυκά σου
ακροβάτες του ονείρου
ποταμόπλοια του Νείλου

Του κορμιού σου την πιρόγα
μες στου έρωτα τη φλόγα
μ' έμαθες να οδηγώ

Το φιλί να μη σωπαίνει
κόμπους στο καημό να δένει
όνειρα να κυνηγώ


Ten witches

In the corridors of the heart
in the roads of the East
you taught me to walk

And painted the night
on your body and I drank it
to become more dizzy

Ten witches are your fingers
two fires are your sweet lips
acrobats of the dream
riverboats of the Nile

Your body’s pirogue (small wooden boat)
amid the flame of love
you taught me to drive

The kiss not silencing
knots it ties at sorrow
to chase dreams

Θα Μελαγχολήσω

ξαφνικά λαμβάνω
τελεσίγραφο σου
πως βαριέσαι εμένα
και τον εαυτό σου

απ απόψε κιόλας
αλλαγές αρχίζεις
μα καθόλου εμένα
δε με υπολογίζεις

θα μελαγχολήσω
κι ύστερα εγώ, κι ύστερα εγώ
πως θα συνεχίσω
τι ζωή θα ζω αν δεν είσαι εδώ
θα μελαγχολήσω
κι ύστερα εγώ, κι ύστερα εγώ
πως θα συνεχίσω
τι ζωή θα ζω αν δεν είσαι εδώ

κοιτά με που κλαιω σαν παιδί
κι η αιτία αγάπη μου είσαι εσύ
κοίταξε με, πως μελαγχολώ
επειδή μακριά σου δεν μπορώ

κάνης πως δεν ξέρεις
μόνη μου αν μηνώ
πως θα καταντήσω
και τι θ’ απογίνω

θα μελαγχολήσω
κι ύστερα εγώ, κι ύστερα εγώ
πως θα συνεχίσω
τι ζωή θα ζω αν δεν είσαι εδώ
θα μελαγχολήσω
κι ύστερα εγώ, κι ύστερα εγώ
πως θα συνεχίσω
τι ζωή θα ζω αν δεν είσαι εδώ

κοιτά με που κλαιω σαν παιδί
κι η αιτία αγάπη μου είσαι εσύ
κοίταξε με, πως μελαγχολώ
επειδή μακριά σου δεν μπορώ


θα μελαγχολήσω
κι ύστερα εγώ, κι ύστερα εγώ
πως θα συνεχίσω
τι ζωή θα ζω αν δεν είσαι εδώ

κοιτά με που κλαιω σαν παιδί
κι η αιτία αγάπη μου είσαι εσύ
κοίταξε με, πως μελαγχολώ
επειδή μακριά σου δεν μπορώ

κοιτά με που κλαιω σαν παιδί
κι η αιτία αγάπη μου είσαι εσύ
κοίταξε με, πως μελαγχολώ
επειδή μακριά σου δεν μπορώ

Μια φορά κι έναν καιρό

Όνειρα ανεκπλήρωτα
και χειλάδες παραμυθία
απ το στόμα σου ποτέ
δεν είχα ακούσει αλήθεια

πέρασα αρκετός καιρός
μέχρι να σε καταλάβω
τώρα τρέχω σαν τρελή
για να σώσω ότι προλάβω

μια φορά κι έναν καιρό
μούχες πει πως μ’ αγαπούσες
τότε που να φανταστό
ότι δεν το εννοούσες
μια φορά κι έναν καιρό
μούπες δεν θα με ξεχνούσες
μα ξεχνάς πια είμαι εγώ
είμαι η Καίτη που αγαπούσες

που σ’ αγάπησα πόλη
με κάνες να μετανιώσω
και ονειρεύτηκα συχνά
πως θα στο ανταποδώσω

τώρα πια κατάλαβα
κι είμαι απογοητευμένη
που ήσουνα ο ψεύτικος
κει εγώ ήμουν η ριγμένη

μια φορά κι έναν καιρό
μούχες πει πως μ’ αγαπούσες
τότε που να φανταστό
ότι δεν το εννοούσες
μια φορά κι έναν καιρό
μούπες δεν θα με ξεχνούσες
μα ξεχνάς πια είμαι εγώ
είμαι η Καίτη που αγαπούσες

μια φορά κι έναν καιρό
μούχες πει πως μ’ αγαπούσες
τότε που να φανταστό
ότι δεν το εννοούσες
μια φορά κι έναν καιρό
μούπες δεν θα με ξεχνούσες
μα ξεχνάς πια είμαι εγώ
είμαι η Καίτη που αγαπούσες

Χαμένα

νιώθω, το κλίμα να μη με σηκώνει
ο χώρος να με πλακώνει
στα πρώτα μας δύο λεπτά

νιώθω, πως έχει περάσει η ώρα
καιρός για να φεύγω τώρα
πρώτου να ‘ναι πια αργά

μα σαν σηκώθηκα να φηγό
πίσω κοίταξα για λίγο
δάκρυσα που τότε είδα, ότι πήγανε

χαμένα, χαμένα
τα δάκρια που ξόδεψα, αγάπη μου για σένα
χαμένα, χαμένα
τα δάκρια που ξόδεψα, αγάπη μου για σένα

ξερό, η αγάπη μου πως κουράζει
αφού πλέων δε σε νοιάζει
για μας το παραμικρό

ξερό, πως όσο κι αν με πληγώνει
ο χρόνος μου πια τελειώνει
και δεν θα σε ξαναδώ

μα σαν σηκώθηκα να φηγό
πίσω κοίταξα για λίγο
δάκρυσα που τότε είδα, ότι πήγανε

χαμένα, χαμένα
τα δάκρια που ξόδεψα, αγάπη μου για σένα
χαμένα, χαμένα
τα δάκρια που ξόδεψα, αγάπη μου για σένα

χαμένα, χαμένα
τα δάκρια που ξόδεψα, αγάπη μου για σένα
χαμένα, χαμένα
τα δάκρια που ξόδεψα, αγάπη μου για σένα
χαμένα…….

Χωρίς το μωρό μου

Άνοιξη, χειμώνα, καλοκαίρι
φθινόπωρο
Με το βλέμμα πάντα καρφωμένο
στο κενό
Δε με νοιάζει τίποτα
για όλα αδιαφορώ, αδιαφορώ

Χωρίς το μωρό μου
Δεν πάω πουθενά
Χωρίς το μωρό μου
Τίποτα

Δεν ακούω, δεν μιλάω
Ούτε κλαίω, ούτε γελώ
Δεν υπάρχω, δεν αισθάνομαι
Ούτε κρύο, ούτε ζεστό

Δεν ακούω, δεν μιλάω
Ούτε κλαίω, ούτε γελώ
Δεν υπάρχω, δεν αισθάνομαι
Δε ζω

Μάιο, Ιούνιο, Ιούλιο, Αύγουστο,
Μοιάζει η ζωή μου με αστείο
άνοστο,
Θέλω να γελάσω, να γλεντήσω
όμως δεν μπορώ, όμως δεν μπορώ

Χωρίς το μωρό μου
Δεν πάω πουθενά
Χωρίς το μωρό μου
Τίποτα

Δεν ακούω, δεν μιλάω
Ούτε κλαίω, ούτε γελώ
Δεν υπάρχω, δεν αισθάνομαι
Ούτε κρύο, ούτε ζεστό

Δεν ακούω, δεν μιλάω
Ούτε κλαίω, ούτε γελώ
Δεν υπάρχω, δεν αισθάνομαι
Δε ζω

Χωρίς το μωρό μου
Τίποτα.

free download

Επιτέλους

Στίχοι: Φοίβος
Μουσική: Φοίβος
Πρώτη εκτέλεση: Καίτη Γαρμπή & Νατάσα Θεοδωρίδου ( Ντουέτο )

Μοιάζεις με πλοίο κι άρχισες να βάζεις
Νερά μεσ' στο παλιό σκαρί σου
Κι αργοβουλιάζει το κορμί σου
Μοιάζουν τα λόγια του να σε πειράζουν
που πάντοτε εσένα βγάζουν για ό, τι γίνεται ένοχη

Άκουσε με είν' αμαρτία
Έτσι όπως σου φέρεται
μην του δίνεις τόση αξία
Το εκμεταλλεύεται

Κι επιτέλους πάψε ν' αυτοτιμωρείσαι
που δεν μπόρεσες να είσαι αυτό που ήθελε
μην ξεχνάς πολύ καλύτερή του είσαι
πάψε πια ν' απολογείσαι για ό,τι γίνεται

Κι επιτέλους πίστεψε στον εαυτό σου
Άκου με για το καλό σου ζήσε όπως θες
Θα βρεθεί άλλος ν' αγαπάει αυτό που είσαι
Πάψε πια να προσποιείσαι πως για όλα φταις

Μοιάζεις μ' ένα φαντάρο που διστάζει
και τη στολή του που φοράει
Ντροπιάζει αφού δεν πολεμάει
Μοιάζουν φαρμάκι αυτά που λέει να στάζουν
Και να σου δηλητηριάζουν το είναι σου και την ψυχή

Άκουσε με είν' αμαρτία
Έτσι όπως σου φέρεται
μην του δίνεις τόση αξία
Το εκμεταλλεύεται

Κι επιτέλους πάψε ν' αυτοτιμωρείσαι
που δεν μπόρεσες να είσαι αυτό που ήθελε
μην ξεχνάς πολύ καλύτερή του είσαι
πάψε πια ν' απολογείσαι για ό,τι γίνεται

Κι επιτέλους πίστεψε στον εαυτό σου
Άκου με για το καλό σου ζήσε όπως θες
Θα βρεθεί άλλος ν' αγαπάει αυτό που είσαι
Πάψε πια να προσποιείσαι πως για όλα φταις

Free download (Επιτέλους)

From: http://lyricstranslate.com